Druk op de beginletter van de titel of zoek op titel, regisseur of jaar van eerste vertoning.
Veit Helmer probeert met ‘Tuvalu’ de traditie van de zwijgende film te doen herleven. De film is opgenomen in een oud badhuis in Sofia. Een labyrint van gangen en gewelven, van buizen en leidingen, gammel en afgetakeld, maar met de schoonheid van vergankelijkheid en nostalgie.
Anton, de zoon van een oude blinde badmeester, probeert voor zijn vader de illusie levend te houden dat het badhuis nog in zijn hoogtijdagen is. Hij draait bandjes met zwembadgeluiden en start iedere dag de oude gammele machines.
Op een dag moet hij ook nog de autoriteiten om de tuin leiden die vanwege vergaande staat van verval het badhuis willen sluiten. Bovendien wil zijn broer op die plek een modern functioneel nieuwbouw zetten. En alsof hem dat niet genoeg zorgen oplevert wil vriendin Eva een onderdeel stelen van de verwarmingsketel voor haar boot om te varen naar het niet bestaande eiland Tuvalu.
Het werk van Veit Helmer doet denken aan de zwijgende films van George Méliès. Anderen vergelijken hem met Tarkovski. Hij zelf ziet raakvlakken met de zwarte humor van Alex van Warmerdam.
Regisseur: Veit Helmer
Duitsland, 1999, 101 minuten
Met: Denis Lavant, Chulpan Hamatova, Philippe Clay, EJ Callahan
RecensiesVolkskrantNRCFilmkrant
1 oktober
Utama2, 3 en 7 oktober
L’Ultima Notte di Amore8 oktober
L’Ultima Notte di Amore9, 10 en 14 oktober
Roter Himmel15 oktober
Roter Himmel16, 17 en 21 oktober
Yuni22 oktober
Yuni23, 24 en 28 oktober
Past Lives29 oktober
Past Lives30 en 31 oktober, 4 november
Tótem5 november
Tótem6, 7 en 11 november
Safe Place12 november
Safe Place13, 14 en 18 november
Un Petit Frère20, 21 en 25 november
A Hundred Flowers26 november
A Hundred FlowersDruk op de beginletter van de titel of zoek op titel, regisseur of jaar van eerste vertoning.