Who the hell is Juliette?

Ergens halverwege de film geeft Yuliet de toeschouwer een vette knipoog en dat is tekenend voor Marcovich’ aanpak. Op het moment dat er een microfoon in beeld komt, herstelt de regisseur deze ‘fout’ niet. In de film wordt aan beide kanten van de camera genoten.

In een van de armste wijken van Havanna nam grootmoeder de opvoeding van de kinderen op zich, maar de 16-jarige Yuliet had zo haar eigen plannen en ging van school om zich te prostitueren voor de likkebaardende Italiaanse toeristen. Brutaal, vrolijk en eigenzinnig begeeft de Cubaanse zich door het geliefde Havanna.

Naast Yuliet wordt ook Fabiola geportretteerd, een Mexicaans fotomodel dat met Yuliet bevriend is geraakt. Ook Fabiola heeft haar vader nooit gekend. De vraag waar de vaders gebleven zijn vormt een belangrijke rode draad in de film.

Marcovich heeft met deze film een naar het uiterlijk documentair portret gemaakt, waarvan de vorm helemaal in overeenstemming is met de lichtvoetigheid van de hoofdrolspeler. Door deze vorm wint de film aan authenticiteit.