Te doy mis ojos

‘Te doy mis ojos’ (‘neem mijn ogen, mijn blik’) is een hoopvolle film, hoewel de tragiek van begin tot eind duidelijk en onvermijdelijk is. Hoopvol omdat we blijven geloven in de liefde.

Antonio, die zijn vrouw Pilar mishandelt, verleidt ons steeds weer om met hem mee te gaan. Omdat zijn liefde oprecht is maar ook zijn idiote woede aanvallen. Met hulp van een psycholoog probeert hij om te gaan met zijn tekortkomingen. Pilar blijft in hem geloven. Pilar wil kijken zoals Antonio. De prijs die ze betaalt, is dat ze niet ziet dat Antonio haar ruïneert. Hij belemmert haar met zijn gedrag en zijn klappen en zij durft steeds minder te zeggen. Totdat ze helemaal niets meer zegt.

De grootste prestatie van deze film is dat de regisseur en de acteurs ons steeds weer overhalen de ontredderde Antonio te geloven net zoals Pilar dat steeds weer doet. Je kruipt in de huid van de geslagen Pilar en voelt mee met de zus die ernaar kijkt.