Silent souls

Lyrische, Russische roadmovie over het vergeten Merjavolk.
We zien Miron en Aist, afstammelingen van het Finse Merjavolk. Terwijl de twee een reis ondernemen om de overleden vrouw van Miron te cremeren, leren we op bijna antropologische wijze over het eeuwenoude Merjavolk. Dit levert intieme en fascinerende momenten op, waaronder een scene waarin gekleurde touwtjes in het schaamhaar van Miron’s vrouw worden geknoopt, of de scene waarin zij gecremeerd wordt bij de rivier. Symbool voor het Merjavolk staan de twee gorzen.

Er wordt spaarzaam gesproken, maar alles dat gezegd wordt is belangrijk en bijna poëtisch. Over vrouwen zegt Miron het volgende: ‘het lichaam van een vrouw is net als een rivier, verdriet voert er in mee. Jammer dat je er niet in kunt verdrinken’. De verdrinkingsdood wordt namelijk door de Merja’s gezien als de weg naar onsterfelijkheid.
Met folkloristische muziek van topniveau en minstens zo bepalend als het camerawerk.

‘Silent souls’ lijkt op een documentaire, maar is dat niet. De film is gebaseerd op het boek ‘The Buntings’ van Aist Sergeyev en archiefmateriaal over de rituelen van de Merja’s.

‘Silent souls’ laat zien dat rituelen een belangrijk onderdeel zijn van elke cultuur.