Milk

De film spitst zich toe op de jaren 70, toen Harvey Milk (Sean Penn) zich met zijn vriend Scott Smith in het zgn. Castro District van San Francisco vestigde en daar een fotowinkel opende. Milk was toen de veertig voorbij en vond dat hij toch iets van zijn leven moest maken. En dat deed hij. Zijn winkel werd een soort wijkcentrum, waar niet alleen homorechten, maar ook allerlei andere zorgen van de lokale bevolking op de agenda stonden. Een politieke carri�re bleek de volgende stap, maar er waren verschillende verkiezingscampagnes nodig voor het uiteindelijk zou lukken. Elf maanden later was hij dood.

Van Sant gaat er in ‘Milk’ van uit dat die treurige afloop bekend is. Meteen vanaf het begin zien we Milk zijn herinneringen inspreken in een dictafoon, omdat hij er dan al ernstig rekening mee houdt dat er een aanslag op hem gepleegd zal worden. Hij oogt vermoeid, maar ook trots en voldaan over wat hij heeft bereikt. Hij spreekt over de mogelijkheid van een aanslag met gelatenheid, grenzend aan fatalisme. Sean Penn is formidabel. Harvey Milk was een warme persoonlijkheid, een verleider en een charmeur die met humor en zelfspot zijn toehoorders voor zich won en Penn gaat volledig op in zijn personage zonder te blijven steken in een imitatie. Voor zijn rol kreeg hij terecht een Oscar.