Il fiore delle mille e una notte

Pasolini putte voor deze film uit de Duizend-en-een-nacht, hij gebruikte zeker vijftien verhalen die hij tot een eigen compositie smeedde.

De donkere slavin Zumurrud wordt op de markt in Bagdad gekocht door de onervaren jongen Nur-ed-Din. Zij vertelt hem na het liefdesspel drie korte verhalen. Zumurrud wordt gestolen maar ze weet listig te ontsnappen, vermomd als man, Ze komt in een stad aan en word tot koning uitgeroepen. Ondertussen gaat de ontroostbare Nur-ed-Din op weg om Zumurrud te zoeken. Geleid door een leeuw komt hij aan in de stad waar zijn geliefde als koning regeert. Zij herkent hem maar laat niets merken. Nadat ze hem heeft geplaagd en bedreigd met homoseksualiteit, onthult ze haar lichaam en zijn de twee geliefden vreugdevol herenigd.

Maar binnen dit kader verhaal gaat heel wat ander prachtige verhalen over het filmdoek: grappig, wreed, erotisch, spookachtig en ontroerend. En voortdurend is er ruimte voor de dichtkunst, de vitale verteltraditie. Pasolini voelde zich thuis in de wereld van deze Oosterse verhalen met hun sensualiteit, toverachtige werelden, fantastische reizen, mysteries en spelingen van het lot.
De onverholen erotiek en seksualiteit veroorzaakten in 1974 veel opschudding, maar de liefdesscènes zijn vrolijk en ontspannen en totaal niet pornografisch. Gefilmd in Ethiopië, Jemen, Irak en Nepal op locaties die vandaag de dag voor velen verboden zijn.

Gran Prix Special du Jury, Cannes 1974.