Greenberg

Werken, vriendschappen onderhouden, aardig zijn – Robert Greenberg (Ben Stiller) vindt het allemaal even zinloos. Na een korte periode in een inrichting is het zijn doel om ‘voorlopig helemaal niets’ te doen. Greenberg, een timmerman uit New York, past tijdelijk op het huis van zijn broer in Los Angeles, waar hij opgroeide en ooit bijna een succesvol muzikant werd.

Greenberg schrijft klachtenbrieven over de kwaliteit van de stoelen in vliegtuigen en de muziekkeuze in de filialen van Starbucks. Hij is veertig, maar weigert te accepteren dat de wereld niet langer aan zijn voeten ligt. Een onuitstaanbare, zelfingenomen kwast is hij.

De humor in ‘Greenberg’ is subtiel, soms pijnlijk en vaak melancholiek. Meer dan een komedie is Baumbachs zesde speelfilm een eerlijk portret van Los Angeles en zijn inwoners, die het lang niet allemaal gemaakt hebben en vaak maar wat aanploeteren.

Met sterke dialogen, mooi camerawerk en goed gekozen locaties is Greenberg een sfeervol drama, geestig en schrijnend tegelijk. Scherp fileert Baumbach (1969) zijn eigen generatie. Greenberg is duidelijk blijven steken in de jaren tachtig, maar ook zijn oude vrienden verzetten zich tegen de volwassenheid. Dat is geen schande, laat Greenberg zien. Iedereen wil nu eenmaal een succesverhaal maken van zijn leven – je jeugd loslaten past daar slecht in.