Gran Torino

Clint Eastwood is mopperpot Walt Kowalski, veteraan van de Koreaoorlog en van Fords lopende band te Detroit. We ontmoeten hem bij de begrafenis van zijn vrouw, waar hij tandenknarsend over de kerkbanken kijkt, zijn ogen tot spleetjes geknepen. Kowalski gromt als hij iets onwelgevalligs ziet, al klinkt dat ook als een machteloze zucht. Alles staat hem tegen: zijn vlezige, zelfvoldane zonen, zijn hebberige kleinkinderen met hun mobieltjes en navelpiercings, de mollige cherubijn van een priester die wauwelt over de „bitterzoete dood, bitter in de pijn, zoet in de verlossing”. Alsof zo’n „27-jarige maagd uit het seminarie” daar iets van weet.

Kowalski rest niets anders in zijn leven dan bier drinken op de veranda en mopperen tegen zijn hond. Met name over de buren, want zijn wijk is overgenomen door Vietnamese Hmong. En daar moet Walt helemaal niks van hebben. Door zijn ervaringen in de oorlog in Korea heeft hij een hekel aan Aziaten, maar eigenlijk aan zo’n beetje alle culturen. Hij wil het liefst met rust gelaten worden, door iedereen. Totdat op een nacht zijn prachtige auto, een Gran Torino, bijna wordt gestolen. De dader is zijn buurjongetje die dit deed onder druk van een lokale bende. Dit zet een serie gebeurtenissen in gang die het leven van Walt én zijn buren voorgoed zal veranderen.

Prachtige rol van de 78 jarige Eastwood, volgens hemzelf zijn laatste film.