Cordero de Dios

Tijdens de economische crisis van 2002 in Argentinië, wordt de 77-jarige dierenarts Arturo ontvoerd. Dit dwingt zijn kleindochter, die sinds 1978 in ballingschap leeft, om terug te keren naar Buenos Aires en contact op te nemen met haar moeder Teresa, de dochter van Arturo. Deze woont in Frankrijk waar zij in 1978 gevlucht is na de dood van haar man.
Deze gedwongen terugkeer naar Argentinië valt Teresa erg zwaar. Stukje bij beetje herhaalt de geschiedenis zich en worden huidige ontwikkelingen in een ander daglicht geplaatst.

‘Cordero de Dios’ behandelt in een prachtige spiegelconstructie een voor de maakster hoogstpersoonlijk onderwerp. Haar vader, filmmaker Jorge Cedrón, stierf in de jaren zeventig onder nooit opgehelderde omstandigheden, en ze groeide met haar moeder op in Frankrijk.

‘Cordero de Dios’ was de officiële openingsfilm van het Internationaal Film Festival Rotterdam 2008. En dat is zeker niet onterecht. Het speelfilmdebuut van Lucía Cedrón is de indrukwekkende verbeelding van de politieke situatie in Argentinië in de jaren ’70 en de invloed die dit tot op heden op de levens van vele Argentijnen heeft.
De kracht van van de film schuilt in het sterke script. De manier waarop heden en verleden worden verbonden boeit en ontroert. Stapje voor stapje worden de vragen die aan het begin van de film zijn gerezen beantwoord. Toch blijven na afloop nog steeds vragen over, wat ervoor zorgt je de film niet snel vergeet.